از آن قبل که سر عالم بقا دارم

از آن قبل که سر عالم بقا دارم

بدین سرای فنا سر فرو نمی آرم
بدین سرای فنا سر فرو نمی آرم
نشاط من همه زی آشیان نه فلک است
نشاط من همه زی آشیان نه فلک است
اگرچه در قفس پنج حس گرفتارم
اگرچه در قفس پنج حس گرفتارم
نه آن کسم که درین دام گاه دیو و ستور
نه آن کسم که درین دام گاه دیو و ستور
چو عقل مختصران تخم کاهلی کارم
چو عقل مختصران تخم کاهلی کارم
به کاه برگی برگ جهان نخواهم جست
به کاه برگی برگ جهان نخواهم جست
چنان که نیست به یک جو جهان خریدارم
چنان که نیست به یک جو جهان خریدارم
دلا جهان همه باد است و خلق خاک پرست
دلا جهان همه باد است و خلق خاک پرست
نه آتشم که فروزی به باد رخسارم
نه آتشم که فروزی به باد رخسارم
طمع مدار که از بهر طعمهٔ ارکان
طمع مدار که از بهر طعمهٔ ارکان
عنان جان و خرد را به حرص بسپارم
عنان جان و خرد را به حرص بسپارم
مباد کز پی خشنودی چهار رئیس
مباد کز پی خشنودی چهار رئیس
دو پادشا را در ملک دل بیازارم
دو پادشا را در ملک دل بیازارم
شد آنکه بست فروغ غرور و آتش آز
شد آنکه بست فروغ غرور و آتش آز
میان دیدهٔ همت خیال پندارم
میان دیدهٔ همت خیال پندارم
از آن خیال من امروز خلوتی جستم
از آن خیال من امروز خلوتی جستم
وز آن فروغ من اکنون فراغتی دارم
وز آن فروغ من اکنون فراغتی دارم
بسا که از پی جست جهان چون پرگار
بسا که از پی جست جهان چون پرگار
چو دایره همه تن گشته بود زنارم
چو دایره همه تن گشته بود زنارم
کنون نگر که ازیان منزل نبهره فریب
کنون نگر که ازیان منزل نبهره فریب
به رسم طالع خود واپس است رفتارم
به رسم طالع خود واپس است رفتارم
اگرچه زین فلک آب رنگ آتش بار
اگرچه زین فلک آب رنگ آتش بار
چو باد و خاک سبک سایه و گران بارم
چو باد و خاک سبک سایه و گران بارم
چو باد از در هر کس نخوانده درنشوم
چو باد از در هر کس نخوانده درنشوم
چو خاک هم خود را بی خطر بنگذارم
چو خاک هم خود را بی خطر بنگذارم
نیم چو آب که با هر کسی درآمیزم
نیم چو آب که با هر کسی درآمیزم
نیم چو ابر که بر هر خسی گهر بارم
نیم چو ابر که بر هر خسی گهر بارم
چو طوطی ارچه همه منطقم نه غمازم
چو طوطی ارچه همه منطقم نه غمازم
چو تیغ گرچه همه گوهرم نه غدارم
چو تیغ گرچه همه گوهرم نه غدارم
نیاز گر بدرد پیکر مرا از هم
نیاز گر بدرد پیکر مرا از هم
نبینی از پی کار نیاز پیکارم
نبینی از پی کار نیاز پیکارم
چو زر نخواهم خود را اسیر دست خسان
چو زر نخواهم خود را اسیر دست خسان
ز حرص آنکه به زر همچو زر شود کارم
ز حرص آنکه به زر همچو زر شود کارم
چو آب درنشوم بهر نان به هر گوشه
چو آب درنشوم بهر نان به هر گوشه
از آن چو شمع همه ساله خویشتن خوارم
از آن چو شمع همه ساله خویشتن خوارم
هزار شکر کنم فیض و فضل یزدان را
هزار شکر کنم فیض و فضل یزدان را
که داد دانش و دین گر نداد دینارم
که داد دانش و دین گر نداد دینارم
ز خلق گوشه گرفتم که تا همی ساید
ز خلق گوشه گرفتم که تا همی ساید
کلاه گوشهٔ همت به چرخ دوارم
کلاه گوشهٔ همت به چرخ دوارم
به طبع آهن بینم صفات مردم را
به طبع آهن بینم صفات مردم را
از آن گریزان از هر کسی پری وارم
از آن گریزان از هر کسی پری وارم
بدانکه چون الف وصل باشم از خواری
بدانکه چون الف وصل باشم از خواری
که نام نبود و بینند خلق دیدارم
که نام نبود و بینند خلق دیدارم
اگر بدانی سیمرغ را همی مانم
اگر بدانی سیمرغ را همی مانم
که من نهانم و پیداست نام و اخبارم
که من نهانم و پیداست نام و اخبارم
بدان که نیست کفم چون دهان گل پر زر
بدان که نیست کفم چون دهان گل پر زر
به دست طعنه چرا که هر خسی نهد خارم
به دست طعنه چرا که هر خسی نهد خارم
مگر نداند کز عقد عقل و جوهر جان
مگر نداند کز عقد عقل و جوهر جان
پر است گردن اعمال و دست اسرارم
پر است گردن اعمال و دست اسرارم
ازین زبان درافشان چو دفتر اعشی
ازین زبان درافشان چو دفتر اعشی
مرصع است به گوهر هزار طومارم
مرصع است به گوهر هزار طومارم
نه مرد لافم خاقانی سخن بافم
نه مرد لافم خاقانی سخن بافم
که روح قدس تند تار و پود اشعارم
که روح قدس تند تار و پود اشعارم
ز کس به دهر خجل نیستم بحمد الله
ز کس به دهر خجل نیستم بحمد الله
مگر ز ایزد و استاد صدر احرارم
مگر ز ایزد و استاد صدر احرارم
به شکر ایزد و استاد در مقام سجود
به شکر ایزد و استاد در مقام سجود
نهاده سر به زمین همچو کلک و پرگارم
نهاده سر به زمین همچو کلک و پرگارم
به شکر صدر زمان هر زمان به بحر سخن
به شکر صدر زمان هر زمان به بحر سخن
صدف مثال دهان را به در بینبارم
صدف مثال دهان را به در بینبارم
عیار شعر من اکنون عیان تواند شد
عیار شعر من اکنون عیان تواند شد
که رای روشن آن مهتر است معیارم
که رای روشن آن مهتر است معیارم
کلیم طور مکارم اجل بهاء الدین
کلیم طور مکارم اجل بهاء الدین
که مدح اوست مسیحای جان بیمارم
که مدح اوست مسیحای جان بیمارم
سپهر حمد و سعادات سعد دین احمد
سپهر حمد و سعادات سعد دین احمد
که خاک درگهش افزود آب بازارم
که خاک درگهش افزود آب بازارم
ملک صفاتی کاندر ممالک شرفش
ملک صفاتی کاندر ممالک شرفش
سپهر گفت که من کمترین عمل دارم
سپهر گفت که من کمترین عمل دارم
پیام داد به درگاهش آفتاب که من
پیام داد به درگاهش آفتاب که من
تو را غلامم از آن بر نجوم سالارم
تو را غلامم از آن بر نجوم سالارم
نگر چگونه نگهداریم ز نحس وبال
نگر چگونه نگهداریم ز نحس وبال
که در حریم جلالت همی به زنهارم
که در حریم جلالت همی به زنهارم
ستاره گفت منم پیک عزت از در او
ستاره گفت منم پیک عزت از در او
از آن به مشرق و مغرب همیشه سیارم
از آن به مشرق و مغرب همیشه سیارم
ایا غیاث ضعیفان و غیث درویشان
ایا غیاث ضعیفان و غیث درویشان
به باغ مدح تو بر شاخ معرفت بارم
به باغ مدح تو بر شاخ معرفت بارم
اگر چه نام من اندر حساب «الشعراست»
اگر چه نام من اندر حساب «الشعراست»
ز مدحت تو به «الاالذین» سزاوارم
ز مدحت تو به «الاالذین» سزاوارم
به پیش فیض تو ز آن آمدم به استسقا
به پیش فیض تو ز آن آمدم به استسقا
که وارهانی ازین خشک سال تیمارم
که وارهانی ازین خشک سال تیمارم
صورنگار حدیثم ولی هر آن صورت
صورنگار حدیثم ولی هر آن صورت
که جان در آن نتوانم نمود ننگارم
که جان در آن نتوانم نمود ننگارم
کدام علم کز آن عقل من نیافت اثر
کدام علم کز آن عقل من نیافت اثر
بیازمای مرا تا ببینی آثارم
بیازمای مرا تا ببینی آثارم
بدین قصیده که یکسر غرائب و غرر است
بدین قصیده که یکسر غرائب و غرر است
سزد که خوانی صد چون لبید و بشارم
سزد که خوانی صد چون لبید و بشارم
بمان به دولت جاوید تا به حرمت تو
بمان به دولت جاوید تا به حرمت تو
زمانه زی حرم خرمی دهد بارم
زمانه زی حرم خرمی دهد بارم